Fietsvrijwilliger

Onze vrijwilligers zijn van onschatbare waarde! Op deze pagina stellen we fietsvrijwilliger Eric wat vragen over het vrijwilligerswerk dat hij bij Bethanië doet.

Hoe lang bent u vrijwilliger bij Bethanië en wat doet u als vrijwilliger? 
Ik ben nog maar één jaar vrijwilliger bij Bethanië als fietsmaatje. Helaas heb ik ook nog niet zo heel vaak gefietst als dat ik eigenlijk zou willen, want soms werkte het weer niet mee! Op de duofiets heb je op een ontspannen manier contact met je mede passagier. Elke keer als ik heb gefietst kom ik blij terug. Je leert je mede passagier een beetje kennen en hoort wat hem of haar zoal bezighoudt. In Ede hebben we geluk dat we in een mooie bosrijke omgeving wonen. In de eerste fietstocht met een nieuwe passagier ga ik altijd naar het bos.

Hoe kwam u terecht bij Bethanië?
Ik ken de coördinator van de vrijwilligers (Tamara ter Velde) van onze kerk. Zij is op Facebook een vriend van me en postte ruim een jaar geleden een filmpje over het duo fietsen. Mooi filmpje met een drone gemaakt! Tegen mijn vrouw zei ik dat mij dit wel leuk leek. Ik werk nog volop maar ben één keer per twee weken op de vrijdag vrij. Ik heb niet elke twee weken de tijd om te fietsen, maar wilde toch kijken of het wat voor mij zou zijn. Na een mail aan Tamara en gesprek met haar ben ik vorig jaar juni begonnen.

Wat motiveert u om vrijwilligerswerk te doen?
Ik ben begonnen omdat ik graag iets ‘goeds’ met mijn vrije tijd wilde doen. Het filmpje inspireerde me om de volgende stap te zetten. In het dagelijks leven ben ik makelaar, waarbij ik de omgang met mensen het mooiste van mijn werk vind. Een huis praat niet terug, dat doet een persoon wel! Ik geniet van de verhalen die de mede passagiers mij op de fiets vertellen.

Is er een moment dat u meemaakte tijdens het vrijwilligerswerk, dat u nooit zult vergeten? 
De allereerste keer dat ik kwam fietsen was dat met bewoner Kees. Op zo’n duo fiets had ik nog nooit gezeten en wist ook niet helemaal hoe het werkte. Maar ik niet alleen, eigenlijk niemand die het exact wist. Bij het uitproberen vond ik de fiets met elektrische trapondersteuning best wel zwaar fietsen. De zon scheen heerlijk en de temperatuur was aangenaam! Dus ik op pad met Kees richting het bos. De Klinkenbergerweg af en bij de Koeweg omhoog het bos in richting Otterlo. Ik kan zeggen dat ik best goed getraind ben (doe aan hardlopen tot en met halve marathons), maar de Koeweg omhoog?? Ik kwam met een snelheid van 5 km per uur boven. Ik was doodop. Gelukkig kon ik de hele route afmaken, dus ook langs de Doesburger Molen en terug naar Bethanië. Toen ik afstapte stond ik trillend op mijn benen met een compleet bezweet lichaam. Ik was kletsnat van het zweet, maar moest een half uur later al bij de kapper zijn! Dus snel naar huis en douchen. Gelukkig was ik op tijd om mijn haar te laten knippen.
Uiteindelijk kwam ik de volgende keer achter het probleem waarom het de eerste keer zo zwaar was geweest. De elektrische fiets heeft trapondersteuning maar om die te gebruiken moet je een aantal handelingen verrichten: stekker in de fiets, sleutel omdraaien zodat het groene lampje brandt en met het rechter handvat van het stuur ‘gas geven’ zoals je op een brommer doet! Geen van deze handelingen werkten de eerste keer… Kees en ik hadden de eerste keer gefietst zonder trapondersteuning! Sindsdien zijn de fietstochten nog leuker geworden!

Wat is uw tip voor mensen die vrijwilligerswerk bij Bethanië willen gaan doen?
Ik ben nog maar net begonnen dus heb nog geen recht van spreken, maar ik denk dat ervaren vrijwilligers zullen zeggen dat het prachtig is om te doen! Ik kan het nu al beamen. Je ontmoet mensen als Tamara, Elise en Sanne die zich beroepsmatig inzetten voor hun bewoners, maar (bijna) niets kunnen zonder vrijwilligers! En natuurlijk de bewoners zelf! Zij genieten van de aandacht, het samen dingen doen, lekker met je praten maar ook het doorbreken van hun dagelijkse routine. En zelf krijg ik er ook energie van! Begin september werd gevraagd of ik wilde wandelen met de bewoners tijdens de avonddriedaagse die werd georganiseerd. Ook weer een prachtige belevenis met weer een nieuwe lieve bewoonster die ik mocht ontmoeten. Ik heb haar uitgedaagd om samen een keer met mij te fietsen, maar ze vindt fietsen wel spannend. Ik hoop dat ze het de volgende keer doet, maar zo niet dan ontmoet ik vast een mooi ander persoon. 
Mijn tip? Geef je op als vrijwilliger en ervaar het zelf!